Arches NP (30/09/19)

 Arches National Park

Vandaag gaan we Arches National Park bezoeken. Dit is een van de populairste en drukste parken in Amerika. Parkeerplaats vinden voor een grote camper is geen evidentie in het park, dus is het een kwestie van er heel vroeg bij te zijn. Daarom staan we om 5u40, kleden de kindjes snel aan en vertrekken direct naar Arches NP, toch een goed uur rijden vanuit Dead Horse Point SP. We zijn al bijna in het park als de zon opkomt.

In het park rijden wij direct door naar de parking van waaruit de Delicate Arch Trail begint. Na een ontbijt op de parking maken we ons klaar voor de wandeling. Het eerste stukje van de tocht gaat nog via een goed aangelegd pad. Daarna volgt er een steil gedeelte omhoog over een slickrock. De kindjes geraken heel vlot naar boven. Na de slickrock is er een redelijk vlak stuk met los zand en hier en daar een klein klimmetje. Het laatste deel naar Delicate Arch is via een pad dat langs een steile rotswand is uitgehakt. Voor mensen met hoogtevrees kan dit wel een spannend stuk zijn. Pas helemaal op het einde van de trail zien we Delicate Arch, de bekendste boog van het park.

Aan de boog nemen we uitgebreid de tijd voor de foto’s. Het is er al redelijk druk. Ik loop helemaal tot onder de boog waar een korte wachtrij staat. Kim trekt vanop afstand de foto’s. Nu moeten we nog de hele weg terugwandelen. In totaal hebben wij 2 uur over deze wandeling gedaan, inclusief de tijd aan de arch zelf. Fons en Liza hebben superflink gewandeld en aan een veel sneller tempo dan de gemiddelde mens. Ondertussen staat de parking bijna vol, plaats voor een camper te parkeren is er niet meer. Dus hier is het echt wel een kwestie van er op tijd bij te zijn.

We rijden verder naar Sand Dune Arch, een trail van 500 meter die de kindjes ook heel leuk vonden. Sand Dune Arch is een kleine boog omgeven door hoge rotsen en veel schaduw. Het pad ernaar toe bestaat uit veel los zand. Daarna rijden we de hoofdweg in het park verder af tot aan het einde. Hier is geen parkeerplaats meer vrij. Dan rijden we de hele weg terug tot aan het visitor center met hier en daar een korte stop voor een foto. In het visitor center mogen de kindjes een souvenir kiezen, Fons kiest voor een puzzel van de nationale parken en Liza kiest voor een hoedje van Junior Ranger. Hier staan ook enkele overdekte picknickbankjes waar we onze boterhammen opeten.

Devil’s Canyon Campground

Na Arches rijden we verder zuidwaarts tot aan Devil’s Canyon Campground. Onderweg in Monticello stoppen we bij de supermarkt voor boodschappen en om te tanken. Devil’s Canyon Campground ligt redelijk dicht tegen de hoofdweg maar door het bos met pondarosadennen toch goed afgeschermd. Wij zijn er trouwens op de laatste dag voor de wintersluiting. Er zijn maar weinig andere kampeerders. De camping ligt op 2250 meter hoogte wat overdag voor een aangename temperatuur zorgt. Voor het diner maakt Kim en rijstschotel. Als wij nadien ijsjes eten passeert er een groepje van vijf herten.

Dead Horse Point SP (29/09/19)

Boondocking nabij Goblin Valley SP

Even voor 6u worden we wakker van de regen en het onweer. Regen die op het dak van de camper valt is heel goed te horen. Maar langer dan een half uurtje duurt het niet. Als de regenzone overgetrokken is zien we een prachtige regenboog. Na het ontbijt vertrekken we van deze prachtige kampeerplaats. Maar eerst moeten we terug op de verharde weg geraken. Dat is op sommige plaatsen toch maar héél nipt om met de overhang de grond niet te raken. Kim wandelt te voet naast de camper mee om instructies te geven. Uiteindelijk is het gelukt maar dit soort plaatsen gaan we met zo’n grote camper toch niet meer doen.

Ons plan was om in de voormiddag de Little Wild Horse Canyon te wandelen, op enkele km van de kampeerplaats. Maar omdat er regen is gevallen en wij niet zeker zijn van de weersomstandigheden besluiten we uit veiligheidsoverwegingen de slot canyon niet in te gaan. Flash floods zijn een reëel risico in slot canyons. We rijden dan maar ineens door naar Moab. Onderweg is er nog steeds ontzettend veel wind wat het besturen van de camper minder aangenaam maakt. In Green River kopen we enkele meloenen, het dorpje is bekend van de “Green River Melons”.

Moab

In Moab stoppen we bij enkele souvenirwinkeltjes. Dit dorpje is echt ingesteld op toeristen. Hetgeen me opvalt is hoe onvriendelijk ze hier in de winkels zijn, zeker in vergelijking met zovele andere plaatsen in Amerika. Bij de plaatselijke supermarkt kopen we nog het hoogstnoodzakelijke. Het is hier veel duurder dan op andere plaatsen. Lunchen doen we bij Fiesta Mexicana. Met een meer dan verzadigd en voldaan gevoel wandelen we weer naar buiten.

Dead Horse Point State Park

Dan rijden we door naar het Dead Horse Point State Park waar wij een plaatsje op de campground gereserveerd hebben. Na een korte stop op de camping rijden we door naar het Dead Horse Point, het uitkijkpunt aan het einde van de weg. De zon schijnt nu nog veel te fel wat afbreuk doet aan het uitzicht hier. We rijden terug naar de camping om een boterham te eten en een korte wandeling in de buurt van de camping te doen.

Om 18u00 rijden we terug naar Dead Horse Point om de zonsondergang te zien. Nu zijn de kleuren hier veel mooier dan daarstraks. Een prachtig uitzicht over de Coloradorivier hebben we hier. In de verte zien we ook het bekende Thelma & Louise Point. Na zonsondergang rijden we terug naar de camping.

Capitol Reef NP en Goblin Valley SP (28/09/19)

Capitol Reef National Park

Om 6u30 sta ik, Kim en Liza op. Fons geraakt niet uit zijn bed. Een uurtje later hebben we ontbeten en zijn we buiten al eens naar de vele hertjes op de campground gaan kijken.

De eerste stop vandaag is het “Petroglyph Panel”. Naast de hoofdweg is een kleine parking met een korte trail naar enkele petrogliefen van Fremont-Indianen. Daarna rijden we door tot aan de trailhead van de Hickman Bridge Trail, een trail van 3,5km. We hebben nog juist genoeg plaats om onze camper te parkeren. Na een kort stukje wandelen langs de Fremont River is er een klim van zo’n 120 meter. Die klim is niet zo moeilijk. Dan is er een open gebied gevolgd door een nauw ravijn. Op het einde van de trail bevindt zich de Hickman Bridge, een rotsboog van 40 meter hoog met een overspanning van 40 meter. We werden door andere wandelaars gewaarschuwd voor de agressieve wespen onder de boog maar wij hebben hier geen last van gehad. Als we onder de boog doorlopen hebben we een mooi uitzicht over de vallei. Na een korte lus rond de boog wandelen we via dezelfde weg weer terug naar de camper.

De volgende stop is Panorama Point waar we een korte wandeling maken. Vooraleer we het park uit rijden stoppen we voor de lunch bij het Behunin Cabin, een oud huisje aan de kant van de weg.

Goblin Valley State Park

Onderweg naar het Goblin Valley State Park merken we dat er zeer veel zijwind staat. Met een camper van 32ft lang is dat niet zo leuk rijden. Bij het park betalen we 15$ inkom. Via een bochtige weg komen we dan bij de parking aan. Beneden ons ligt een groot veld vol met goblins. Tussen deze goblins kan je vrij rondlopen. Fons en Liza vinden het geweldig om overal op te kruipen en rond te lopen. Na anderhalf uur rondtoeven en net niet gezandstraald te zijn houden we het bekeken.

Boondocking

Enkele kilometer buiten het park gaan we wildkamperen, ook wel boondocking genoemd. Ik had vooraf via Google Maps de omgeving al een beetje verkend.  Er is een lange zandweg met verschillende zijwegen die elk naar een door rotsen omgeven plekje leidt. Van in de verte zien we uiteindelijk een plekje waar nog geen auto’s of campers staan. Kim gaat te voet de weg verkennen om te zien of dat wel lukt met de camper. Ik rijd haar achterna. Halfweg tussen de hoofdzandweg en de campingplaats is er een kleine geul in de weg die te diep is voor de camper omwille van de lange overhang achter de achterste wielas. Dus dit betekent enkele honderden meters achteruitrijden op een weg die net breed genoeg is voor de camper. Iets verder op die zandweg is er nog een andere zijweg waarover het uiteindelijk wel lukt. De bestemming zelf is echt wel de moeite, helemaal alleen en zonder enige voorzieningen. Maar hier naartoe rijden met een 32ft camper is toch wel redelijk tricky. Na het avondeten nemen we buiten een douche, aan de zijkant van de camper is er een douchekop voorzien. Ook in de camper voelen we de stevige wind. ’s Avonds doe ik nog enkele pogingen om de Melkweg te fotograferen.